Practical implications of artificial intelligence in an industrial environment
Ergens is dit één van de mooiste dingen om te zien.
“Het moet over 6 weken af zijn”
“Prima, laten we A, B en C regelen. Dan zorgen we dat we er over 6 weken staan.”
“Dat lukt je nooit”
“- don’t challange me :)”
In het begin van een project zie je wel eens dat zowel interne als externe teamleden moeite krijgen om het tempo bij te benen. Want het tempo gaat omhoog, dat is zeker. De mechanische installatie blijkt “ineens” een week eerder klaar te zijn. De takttijd kan toch wel verkort worden. Enzovoort… Maar aan de andere kant blijkt dat: dat ene meetrapport toch nog iets langer op zich laat wachten. Of, om een reallife voorbeeld te geven, bij de site inspectie in de ochtend lijkt de hal die schoon opgeleverd moet worden meer op een warehouse dan op een schone betonvloer. Maar er komen later die dag wel 6 tot 8 vrachtwagens met machine onderdelen die gelost moeten worden en direct in het juiste deel van de hal geplaatst moeten worden voor de opbouw.
Zo een versnelling gebeurd niet plotseling. Daar wordt op gepland en op georganiseerd. Als wij zeggen dat we er over 6 weken zijn, dan spreken we een datum af en dan zijn we er op dat moment. Het voorbeeld van hierboven is niet de enige keer geweest dat de klant de door hemzelf gevraagde snelheid niet helemaal bij kan benen. Maar het is ook niet de enige keer geweest dat als we de prioriteiten goed gezet hebben de klant verrassen met de snelheid waarop de resultaten gerealiseerd worden. Om er vervolgens achter te komen dat ook het eigen team vol aan de bak moet om de voorbereidingen af te ronden.
Om de organisaties waar ik afgelopen jaren mee heb samengewerkt hier in mee te nemen, heb ik regelmatig verwezen naar de wet van Hofstadter: “Alles duurt langer dan je denkt, zelfs als je rekening houdt met de wet van Hofstadter“. Zo een kringverwijzing is geweldig. Iedereen neemt meer tijd, want het loopt toch uit. Dus neem ik wat meer tijd, want het loopt toch uit. En omdat hij straks uit gaat lopen, plan ik mijn werkzaamheden wat later in, want… En zo voorts en zo verder. Als iedereen zich hier op voorhand tegen indekt, dan is er door de juiste organisatie veel te winnen.
Want als de default is dat er meer tijd in de planning wordt opgenomen omdat dingen toch gaan uitlopen… Dan zit er “ineens” wel héél véél lucht in de planning. De kunst is om die lucht te identificeren en uit de planning te drukken, of te vervangen voor een buffer aan het eind van de tijdslijn.
Twee van de toolsets waar ik veel gebruik van maak zijn geïnspireerd op Goldratt’s “de zwakste schakel” en “het doel“. Iedereen die al wat langer in de technische kant van manufacturing en operations rond loopt die kent deze principes. Maar tot mijn verbazing zijn er legio bedrijven die zich hier nog niet of niet volledig naar georganiseerd hebben. Als een interim manager is het dan ook smullen van de mogelijkheden die er zijn om te organiseren om te accelereren. Door met de project en productie teams te focussen op de voortgang van het kritische pad en de bottleneck creëer je een stabiele flow in plaats van een omgeving van hollen en stilstaan.
Door die stabiele flow ontstaat er rust in de tent en worden doelen gehaald. Voor mij is dat vaak ook het moment om weer om me heen te gaan kijken. Eventueel ga ik samen met de klant op zoek naar een vaste site-manager of operations director die mij kan opvolgen. Die de uitdaging krijgt om het stabiele en hogere niveau vast te houden. Na een nette overdracht mag ik dan weer zoek naar nieuwe klanten om te helpen organiseren en te accelereren. Wie weet help ik jou volgende keer.
Wil je jouw productie of project ook laten organiseren om te accelereren? Neem gerust contact op
Publicatie: 8 februari 2023
Auteur: Jan Visser
