Practical implications of artificial intelligence in an industrial environment
Werken in een technische productieomgeving kan af en toe erg lijken op het trainen voor een Marathon.
En een lange duurloop kan soms zwaar zijn. Zeker als je de avond ervoor slecht geslapen hebt, en er qua voeding niet helemaal op gerekend hebt dat je harde tegenwind en regen zou hebben. Maar ja, je bent nog niet thuis, en opgeven is geen optie.
Wat doe je dan? Je gaat in de overlevingsmodus. Als ik eerst maar eens voorbij die boom ben… Het is niet zo ver meer naar die bocht… nog 30 meter tot de volgende lantaarnpaal. Oftewel: zet de achterste voet voor de voorste. Kijk of je al thuis bent: herhaal zo lang het antwoord nee is. Totdat het antwoord ja is.
Voor een aantal van onze collega’s in productie is dit de realiteit van elke dag. Stapje voor stapje doorgaan, en hopen dat de flow niet onderbroken wordt door een storing. De vraag is: hoe zorg je ervoor dat je beschut blijft tegen de wind, en je in de tussentijd sterker en sneller kan worden.
De kunst is om te focussen op het zetten van kleine haalbare stapjes. Wat kan je vandaag doen zodat je werk morgen een klein beetje beter wordt. Deze vraag geldt voor alle lagen in de organisatie. Hoe kan het goedkeuren van investeringen een stapje eenvoudiger? Hoe kunnen we het werk iets lichter maken qua fysieke belasting? Hoe kunnen we de opstartprocedure van de productie versnellen? Hoe kunnen we de omsteltijd verkorten? Hoe kunnen we de inspectierondes vereenvoudigen? Hoe kan de vergadering effectiever en besluitvaardiger? Hoe kunnen we … eenvoudiger, sneller, lichter, minder, beter, etc.
De stappen, zijn net als het principe, erg eenvoudig.
Door het bepalen van de doelen kunnen we prioriteiten stellen. Door prioriteiten te stellen kunnen we vertellen met welk doel we gaan beginnen en hoe hoog de lat ligt.
Iedere seconde die we van de takttijd af kunnen schaven levert op jaarbasis x duizend euro op. In mijn blog “focussen op seconden” geef ik een voorbeeld hoe kleine stapjes tot grote besparingen kunnen leiden.
Als je weet wat er moet gebeuren en hoe je het gaat meten, is het tijd om het gewoon te gaan doen. De eerste stap is altijd het moeilijkste. Maar doordat het team weet wat de doelen zijn en dat iedere kleine verbetering wordt gewaardeerd kan je gewoon beginnen. Dan maakt het niet uit of dit een eerste stap is in de digitale transitie. Of dat het een eenvoudige 5S actie is die begint met het scheiden van de dingen die wel en niet gebruikt worden.
Met het vieren van de tussentijdse succes ontstaat een virtuoze cirkel. Een uur, een dag of een week record, een jaar ongeval vrij, mijlpalen in productontwikkeling. Door de records te vieren laat je ook aan je team zien dat er continu verbeterd wordt. En… dat die verbetering gewaardeerd wordt.
Wanneer er stevig verbeterd is op een bepaald onderwerp is het tijd om de data te evalueren. Is het doel waar we aan werken nog steeds het prio 1 verbeterdoel. Wanneer de nieuwe en betere manier van werken in de organisatie is ingebed, is het tijd om weer bij stap 1 te beginnen. Tijd om het volgende verbeterdoel aan te pakken. – Continu verbeteren noemen we dat.
En zo kom je er naar een tijdje achter dat de vruchten geplukt kunnen worden. De duurlooptrainingen hebben er voor gezorgd en dat je fluitend tegen de wind in kan lopen zonder moe te worden. Wat vroeger een zware training was, is nu routine. Dan is het tijd om het succes te vieren, te evalueren en de prioriteiten aan de “snelheid-doelen” te geven.
Wil jij ook een continu verbeteren in jouw organisatie? Of heb je zin om een keer samen een marathon-(training) te lopen. Neem dan contact op.
Publicatie: 1 februari 2023
Auteur: Jan Visser
